آسماني باش!

كنار دريا با آب همزمان بودم
ميان توده ي رنگين گوش ماهي ها
زاشتياق تماشا چو كودكان بودم
به موج هاي رها شادباش مي گفتم
به ماسه ها به صدفها، حباب ها، كفها
به ماهيان و مرغابيان چنان مجذوب
كه راست گفتي، بيرون ازين جهان بودم
نهيب زد درياكه: مرد!اينهمه در پيچ و تاب دريا مگرد
چنين درين خس و خاشاك هرزه پوي،مپوي
مرا در آينه ي آسمان تماشا كن
دري به روي خودازسوي آسمان واكن
دهان باز زمين درپي تو مي گردد
از آنچه برتو نوشته ست،ديده درياكن
زمين به خون تو تشنه ست آسماني باش
بگردو خود رادر آن كرانه پيدا كن

فريدون مشيري